گفت و گو با عباس سیاحی

                                        من بابای دارا و سارا هستم

گفت و گو از نیما تقوی و غلامحسین امامی

                              

آن مرد آمد. با خنده­ای بر لبانش و هزار حکایت  برای ما، عباس سیاحی؛ یکی از اولین­های سپاه دانش و پیکار با بی­سوادی،  احیاءکننده رنگرزی سنتی در شیراز،  نویسنده اولین پیک بخوانیم و بنویسیم ،نویسنده کتاب فارسی اول دبستان و...

خودش می­گوید «این را ننویس، اما من بابای دارا و سارا هستم.» و هر کدام از ما که یک کلاس هم درس خوانده ­باشیم دارا و سارا  را می­شناسیم و آن­ها را روی خط زمینه­ی فارسی اول دبستان دیده­ایم.

سیاحی متولد 1311 اردستان یزد است. همه­ی رنگ­ها را دوست دارد و می­تواند با پوست گردو و انارهای خودمان تمام دنیا را رنگ کند. خیلی­ها را می­شناسد و حکایت­ها دارد. اما خیلی­ها نمی­دانند پیرمردی که در سلطان­آباد شیراز کارگاه رنگرزی دارد، کیست؟

از دکتر مهدی حمیدی شیرازی یا دکتر خانلری با احترام صحبت می­کند. خودش درباره­ی شیراز می­گوید: «شیراز دیوانه­ی خوب زیاد دارد.» و راست هم می­گوید. آدم­های زیادی بی­مزد و منت در فارس و شیراز کار کردند تا نامی از این شهر در خاطره­ی جهان بماند. اما اکنون جای خالی خیلی از آن­ها را دریغ پر کرده است.

راستی شما هم باید سیاحی را دیده باشید؛ در فیلم «گبه». خیلی وقت پیش در جایی گفته: «من در فیلم گبه بازی نکرده­ام، زندگی کرده­ام.» در حقیقت او گبه را هم زنده کرده است.

بهانه­ی ما برای این گپ و گفت، رنگرزی سنتی در شیراز بود، اما کارنامه­ی فعالیت سیاحی وسیع­تر از این حرف­هاست، در این مصاحبه با بهاره قادری (عکس)همراه بودیم. خودتان بخوانید:

..._ادامه